FysiQ, een nieuwe markt met voor velen ook nieuwe begrippen.

De veranderingen in de zorg leiden ook binnen de fysiotherapie tot gebruik van een aantal begrippen die niet voor alle collega´s even herkenbaar zijn. Hieronder uitleg over een aantal nieuwe begrippen.

Ketenzorg

Ketenzorg is een breed begrip. De Inspectie Volksgezondheid omschrijft al in 2003: ketenzorg is het samenhangende geheel van zorginspanningen door verschillende zorgaanbieders bij één lijder aan een bepaalde ziekte. Dat sprake is van ketenzorg blijkt uit (geformaliseerde) afspraken tussen betrokken zorgaanbieders over samenhang en continuïteit van de patiëntenzorg. Het coördinatieplatform zorgstandaarden voegt daaraan toe dat ‘kenmerkend voor ketenzorg is dat het een samenwerkingsverband van partijen betreft die zowel zelfstandig als afhankelijk van elkaar functioneren, omdat ze samenhangende handelingen uitvoeren, gericht op een gemeenschappelijk doel dat de afzonderlijke actoren niet op eigen kracht kunnen bereiken. Uitgangspunten bij ketenzorg zijn:

  • Integraal aanbod voor de patiënt
  • Georganiseerd rondom het primaire proces
  • Patiëntgericht
  • Procesaanpak
  • Gezamenlijke ambitie van alle partners om de zorg voor de patiënt samenhangend en op maat te verlenen
  • Zorgstandaard

Wat is een zorgstandaard?

Binnen de zorg wordt al jaren ingezet op een programmatische aanpak. Zorgstandaarden spelen daarin een belangrijke rol. Zorgstandaarden worden op landelijk niveau ontwikkeld en vastgesteld. Daaraan werken de branche-organisaties of verenigingen van alle betrokken partijen en beroepsgroepen zoals ons KNGF mee. Een zorgstandaard is gericht op één specifieke (chronische) aandoening en stelt voor die aandoening de norm voor goede zorg. De zorgstandaard beschrijft de inhoud, organisatie en kwaliteits-indicatoren.

Een zorgstandaard wordt opgesteld in een samenwerking tussen alle betrokken partijen op landelijk niveau. De samenstelling van deze partijen verschilt per aandoening. Om te voorkomen dat iedere zorgstandaard er anders uit ziet, is een standaard voor de zorgstandaard ontwikkeld. Iedere nieuwe zorgstandaard wordt volgens deze standaard opgebouwd. De zorgstandaard beschrijft vier fasen:

  • vroege onderkenning en preventie
  • diagnostiek
  • individueel zorgplan en behandeling
  • begeleiding, revalidatie, re-integratie, participatie en relapspreventie

Naast ziektespecifieke informatie, kan een zorgstandaard ook generieke modules bevatten. Bijvoorbeeld een zorgmodule ‘stoppen met roken’ die voor verschillende zorgstandaarden wordt gebruikt. Inmiddels zijn de volgende standaarden vastgesteld en gepubliceerd:

  • Diabetes
  • Vasculair risicomanagement
  • COPD
  • Zorgmodule stoppen met roken.

Zorggroep

Een organisatie met een rechtspersoon (coöperatie, stichting of BV) waarin zorgaanbieders, nu vaak nog monodisciplinair, verenigd zijn voor het coördineren en leveren van chronische zorg aan een nader omschreven patiëntenpopulatie (in een bepaalde geografische regio) waarbij gebruik gemaakt wordt van een zorgstandaard voor chronisch zieken. De zorggroep levert de gecontracteerde zorg zelf of sluit hiervoor overeenkomsten met individuele zorgaanbieders of zorginstellingen (andere disciplines) enerzijds en zorgverzekeraars anderzijds.

DBC

Diagnose-behandelcombinatie; een geheel van activiteiten en verrichtingen binnen de ziekenhuiszorg en de geneeskundige ggz in duidelijk herkenbare onderdelen beschreven (het gemiddelde, totale zorgtraject dat bij een bepaalde diagnose hoort). Hierdoor wordt meer inzicht verkregen in de omvang, aard en kosten van de zorgvraag, en waarmee de financiering van die zorg wordt geregeld.

Zorgprogramma’s

Op regionaal of lokaal niveau kunnen zorgverleners afspraken maken. De zorgprogramma’s beschrijven per doelgroep een gemeenschappelijk kader waaraan de betrokken organisaties, zorgverleners en cliënten zich houden. Deze afspraken worden regionaal, vaak per aandoening, door een regionale projectgroep van betrokken partijen ontwikkeld. Wanneer er van een aandoening een zorgstandaard bestaat, vormt het zorgprogramma de vertaling van de zorgstandaard naar de praktijksituatie. Het is ook mogelijk om zorgprogramma’s te ontwikkelen voor aandoeningen waarvan geen zorgstandaard aanwezig is.

Integrale bekostiging

Zorg aan (chronisch zieke) patiënten is versnipperd en vraagt om goed toegesneden ondersteunende zorg. Vanuit dit gedachtegoed kwam de voormalig minister van VWS met beleidsregels die een totaal nieuwe financieringsstructuur voorschrijven. De integrale bekostiging – voorheen “functionele bekostiging” genoemd – gaat uit van een vergoeding voor de complete behandeling. Hiermee wordt duidelijk dat de patiënt centraal komt te staan en niet degene die de zorg verleent. In 2010 is integrale bekostiging ingevoerd voor cardiovasculair risico management (VCRM) en diabetes en COPD.

Deze verandering vraagt een geheel nieuwe kijk op en inrichting van de (eerstelijns) zorgverlening. Bij integrale bekostiging is er sprake van een hoofdcontractant die de zorg contracteert met de zorgverzekeraar(s). Om alle zorg zoals beschreven in de zorgstandaard te kunnen bieden, contracteert de hoofdcontractant ook andere (multidisciplinaire) zorgverleners die (een deel van) de zorg gaan leveren. Ten behoeve van de declaratie wordt een onderscheid gemaakt om de zorgkosten die in het verzekerde pakket vallen, en het deel van de zorg dat nog buiten het verzekerde pakket valt. Bepaalde verzekerde prestaties, zoals geneesmiddelen, eerstelijns diagnostiek (laboratorium, radiologie) en hulpmiddelen, vallen nu nog buiten dit pakket.

    Uw naam (verplicht)

    Uw email (verplicht)

    Uw telefoonnummer (verplicht)

    Onderwerp (verplicht)

    Uw bericht (verplicht)